در نزد اولیای دین روی سفید نداریم!

گویا کفار ما را از انبیا و ائمه علیهم‌السلام و علما ترسانده‌اند که مبادا آنها دنیای ما را از بین ببرند، غافل از اینکه آنها استاد کار و خبیر و دانا هستند و این کفارند که مانع دنیا و آخرت ما شده‌اند. از پیشِ خود گفتیم: این واجب نیست و این حرام نیست و ترک و فعل کردیم و حال در چنگال گرگ‌ها گرفتار شدیم، بلکه فقط به واجب و حرام هم اکتفا ننمودیم؛ لذا در نامه‌ها و صفحات اعمال خود نزد اولیای دین، روی سفید نداریم. آیا ایذای مسلمان و هتک حرمت او از گناهان کبیره نیست؟! اذلال اهل ایمان از محرماتی است که شاید اسمش در میان کبائر ذکر نشده، ولی خدا می‌داند که چه عقوبتی دارد. در روایت قلب مؤمن به کعبه تنظیر شده است.١ آیا می‌شود انسان قلب مؤمن را بشکند و متأثر و خونی کند، و به مؤمن بی‌گناهی در مجلسی بی‌جهت اهانت کند، و آبرو و جاه و مال او و... را از بین ببرد، و این کار او گناه کبیره نباشد؟! البته گاهی جا دارد و حسابی است و آن عیب ندارد، ولی اگر این کار را بی‌جهت بکند چطور؟

• ١. درباره اینکه حق و حرمت مؤمن برتر از کعبه است، ر.ک: مستدرک‌الوسائل، ج۹، ص۴۰، ۴۵، ۴۶ و۳۴۳؛ بحارالانوار، ج۷، ص۳۲۳؛ ج۶۴، ص۷۱؛ ج۶۵، ص۱۶؛ ج۷۱، ص۲۲۷ و ۲۳۲؛ خصال، ج۱، ص۲۷؛ روضةالواعظین، ج۲، ص۲۹۳ و ۳۸۶؛ شرح نهج‌البلاغه، ج۱۸، ص۲۷۸؛ فقه‌الرضا، ص۳۳۵؛ المؤمن، ص۴۲؛ مجموعه ورام، ج۱، ص۵۲؛ مشکاةالانوار، ص۷۸، ۸۳ و ۱۹۳.