آقایی در نجف میگفت: این آقایان مراجع که به طلاب و مستحقین کمک میکنند و پول و شهریه یا نان میدهند، بهخاطر این نیست که سخاوت دارند، بلکه تجربه کردهاند و دیدهاند هرچه بیشتر بدهند، بیشتر برای آنها میرسد! مقصود گوینده هرچند بهعنوان طنز گفته شده است، بیان یک واقعیت است و اشاره به اثر زودرس و مضاعف انفاق و برآورده نمودن حوائج برادران دینی است.