در حال بارگیری...
مرحوم آقا سید ابوالحسن۱ فتاوای اصحاب و مشهور را در تمامی مسائل فقهی حفظ بود. حتی بدون مطالعه هم می‌توانست درس را به آخر برساند! آقا سید علی نجف آبادی رحمه‌الله با تعجب می‌فرمود: «نزد ایشان بودم به من فرمود: جواب این استفتائات را بنویسید. برداشتم یکی از آنها را بنویسم، مدتی معطل شدم و خیلی طول کشید. ناگهان دیدم ایشان تعداد بسیاری از آنها را برداشته و جوابش را نوشته است! این در حالی بود که من هنوز یکی را با زحمت جواب داده بودم!».
حافظه قوی این‌طور است که در جواب مسائل، مستحضَر است و برای او معطلی ندارد. به یاد دارم در یک مسئله‌ای که در خدمت ایشان بحث داشتیم، ایشان فرمود: شیخ علی روایتی در این‌باره در حاشیه شرح لمعه در فلان کتاب دارد، و با آن مطلب را به آخر رساند. ظاهراً ایشان از لحاظ قوت حافظه در میان علما و معاصرین خود یگانه بود.
حافظه قوی این‌طور است که در جواب مسائل، مستحضَر است و برای او معطلی ندارد.
بار دیگر خودم دیدم ایشان در مسجد شیخ طوسی رحمه‌الله۲ بدون اینکه پیش از درس کتابی مطالعه کرده باشد و بداند که جای شروع درس کجاست، پس از تعطیلی مفصّل، کتابی (گویا کتاب حج بود) را شروع کرد و گفت: بروید کتاب جواهری، شرایعی بیاورید. روی منبر بود آقایی از پایین منبر به او سیگاری داد و دامادش، مرحوم آقای سید حسن بجنوردی صاحب دو کتاب «منتهی‌الاصول» و «القواعد الفقهیة» از مدرسه «قوام» جواهری آورد، اما جای شروع درس معلوم نشد. تا اینکه ایشان فرمود: مسئله‌ای را عنوان می‌کنیم و می‌خوانیم، چنانچه معلوم شد پیش‌تر آن را نخوانده‌ایم تدارک می‌کنیم. بدین ترتیب، مسئله‌ای را که مطرح نشده بود و مطالعه هم نکرده بود و اصلاً نمی‌دانست شروع درس از کجاست، شروع کرد و تا به آخر رساند، ولی چنان در اطراف مسئله با استدلال بحث نمود که گویا آن را مطالعه کرده است!
