در حال بارگیری...
تبعیت از پیغمبر سابق، به معنای تبعیت از خدا و احکام کلیه ثابته اوست، نه پیروی از پیغمبر مفضول؛ از‌این‌رو،حضرت ابراهیم علیه‌السلام با اینکه از لحاظ زمانی بر حضرت موسی و عیسی علیهماالسلام متقدم بود، از آن دو افضل بود.
احکام کلیه الهیه در مقام «انشاء» و «جعل» در لوح محفوظ به‌نحو قضایای حقیقیه و مقید به تحققِ موضوعِ خارجی است و با تحقق موضوع در خارج، به مقام فعلیت می‌رسد؛ و توسط مَلَک به پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم وحی، و به‌واسطه ایشان به مردم ابلاغ می‌شود. احکامی که توسط حواریین حضرت عیسی علیه‌السلام و یا اوصیای پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و یا راویان نقل می‌شود، همگی از لوح محفوظ حکایت می‌کنند و همه اینها راوی احکام انشائیه هستند.
تبعیت از پیغمبر سابق، به معنای تبعیت از خدا و احکام کلیه ثابته اوست، نه پیروی از پیغمبر مفضول؛ از‌این‌رو، حضرت ابراهیم علیه‌السلام با اینکه از لحاظ زمانی بر حضرت موسی و عیسی علیهماالسلام متقدم بود، از آن دو افضل بود و پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم که لاحق بر همه و از همه افضل است، به اتفاق و اجماع، تابع شریعت خویش بوده است. البته در افضلیت شریعت لاحق بر سابق، افضلیت در تمام جزئیاتِ احکام شرط نیست، بلکه مجموع مِنْ‌حَیثُ الْمَجْمُوع لازم است. احکام الهیه مقید به زمان، مکان، قوم و یا طایفه خاصی نیستند، بلکه تابع تحقق موضوع است و برای زنجی و رومی (سیاه و سفید) و در هر عصر و زمان و هر مِصر و مکان ثابت است.
