صفحه اصلی

در حال بارگیری...
بیانات

پیک غریب

امام، معصوم از اشتباه است، ولو آن‌ها١خیلی جاها ـ نعوذبالله ـ به امام اشتباه نسبت داده‌اند، حتی به سیدالشهدا سلام‌الله‌علیه هم [نسبت می‌دهند که] فریب اهل کوفه را خورده است. [آیا] وقتی شنید مسلم را کشته‌اند هم فریب اهل کوفه را خورد؟! بااینکه بیان خود سیدالشهدا است که با اهل کوفه مدارا کن و جنگ نکن؛ با آن‌ها ابتدای به جنگ نکن‌ [بااین‌حال باز می‌گویند حضرت فریب اهل کوفه را خورد].٢

[مسلم و کوفیان] دور دارالاماره جمع شده بودند. از بالای دیوارهای دارالاماره، امثال شمر و دیگر دروغ‌گوها می‌گفتند: «قشون شام در راه است. راستی‌راستی دیگر عطا را از شما و از ذریۀ شما قطع می‌کند. آن‌ها یکی‌دو نفر و ده نفر که نیستند. از عهدۀ آن‌ها برنمی‌آیید.»؛ از این دروغ‌ها و از این اباطیل. با این دروغ‌ها [اطرافیان مسلم] را متفرق می‌کنند؛ لذا هرکسی دست یکی از خویشانش را گرفت و از اطراف مسلم برد.٣

رحمت واسعه، ص۸۱

 

  • ١. غیرشیعه
  • ٢. «دَعَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ‡ علیهما‌السلام مُسْلِمَ بْنَ عَقِيلِ بْنِ أَبِي ‌طَالِبٍ رحمه‌الله فَسَرَّحَهُ مَعَ قَيْسِ بْنِ مُسْهِرٍ الصَّيْدَاوِيِّ وَ عُمَارَةَ بْنِ عَبْدٍ السَّلُولِيِّ وَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَرْحَبِيِّ و أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللهِ وَ كِتْمَانِ أَمْرِهِ وَ اللُّطْفِ فَإِنْ رَأَى النَّاسَ مُجْتَمِعِينَ مُسْتَوْسِقِينَ عَجَّلَ إِلَيْهِ بِذَلِكَ؛ حسین‌بن‌علی‡ علیهما‌السلام مسلم‌بن‌عقیل‌بن‌ابی‌طالب رحمه‌الله را فراخواند و او را با قیس‌بن‌مسهر صیداوی و عمارة‌بن‌عبد سلولی و عبدالرحمن‌بن‌عبدالله ارحبی فرستاد و او را به تقوا و پنهان‌داشتن دستور و لطف با مردم امر کرد و اینکه اگر مردم را متحد و فرمان‌بردار یافت، به‌سرعت به امام اطلاع دهد»؛ وقعةالطف، ص٩۶؛ ارشاد مفید، ج‌٢، ص٣٩؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص٣٣۵؛ تاریخ‌ طبری، ج‌۵، ص٣۵۴ و نیز نک: الکامل فی التاریخ، ج۴، ص٢١.
  • ٣. پس از دستگیری هانی‌بن‌عروه، مسلم‌بن‌عقیل کسانی را که ادعای یاری او را داشتند فراخواند. جمعیت بسیار زیادی گرد آمدند و فریاد «یَا مَنْصُورُ اَمِتْ» سر می‌دادند. ابن‌زیاد با عدۀ اندکی در قصر دارالاماره بود و برای متفرق‌کردن مردم، به سران قبایل، مانند کثیربن‌شهاب، محمد‌بن‌اشعث، شبث‌بن‌ربعی و شمربن‌ذی‌الجوشن امر کرد که در میان قبایل خود بروند و افرادی را که از ایشان حرف‌شنوی دارند، بترسانند و تهدید کنند. با سخنان آنان عدۀ بسیاری دست از یاری مسلم برداشتند و به ابن‌زیاد پیوستند؛ اما ابن‌زیاد به این مقدار کفایت نکرد و تطمیع و تهدیدها را به‌واسطۀ اشراف کوفه ادامه داد. شیخ‌مفید پس از نقل این مطلب ماجرا را چنین نقل کرده است: «فَبَعَثَ عُبَيْدُاللَّهِ إِلَى الْأَشْرَافِ فَجَمَعَهُمْ ثُمَّ أَشْرَفُوا عَلَى النَّاسِ فَمَنَّوْا أَهْلَ الطَّاعَةِ الزِّيَادَةَ وَ الْكَرَامَةَ وَ خَوَّفُوا أَهْلَ الْعِصْيَانِ الْحِرْمَانَ وَ الْعُقُوبَةَ وَ أَعْلَمُوهُمْ وُصُولَ الْجُنْدِ مِنَ الشَّامِ إِلَيْهِمْ وَ تَكَلَّمَ كَثِيرٌ حَتَّى كَادَتِ الشَّمْسُ أَنْ تَجِبَ فَقَالَ أَيُّهَا النَّاسُ الْحَقُوا بِأَهَالِيكُمْ وَ لَا تَعْجَلُوا الشَّرَّ وَ لَا تُعَرِّضُوا أَنْفُسَكُمْ لِلْقَتْلِ فَإِنَّ هَذِهِ جُنُودُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَزِيدَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ قَدْ أَعْطَى اللَّهَ الْأَمِيرُ عَهْداً لَئِنْ تَمَّمْتُمْ عَلَى حَرْبِهِ وَ لَمْ تَنْصَرِفُوا مِنْ عَشِيَّتِكُمْ أَنْ يَحْرِمَ ذُرِّيَّتَكُمُ الْعَطَاءَ وَ يُفَرِّقَ مُقَاتِلَتَكُمْ فِي مَغَازِي الشَّامِ وَ أَنْ يَأْخُذَ الْبَرِي‌ءَ بِالسَّقِيمِ وَ الشَّاهِدَ بِالْغَائِبِ حَتَّى لاتَبْقَى لَهُ بَقِيَّةٌ مِنْ أَهْلِ الْمَعْصِيَةِ إِلَّا أَذَاقَهَا وَبَالَ مَا جَنَتْ أَيْدِيهَا وَ تَكَلَّمَ الْأَشْرَافُ بِنَحْوٍ مِنْ ذَلِكَ. فَلَمَّا سَمِعَ النَّاسُ مَقَالَهُمْ أَخَذُوا يَتَفَرَّقُونَ وَ كَانَتِ الْمَرْأَةُ تَأْتِي ابْنَهَا أَوْ أَخَاهَا فَتَقُولُ: انْصَرِفْ. النَّاسُ يَكْفُونَكَ. وَ يَجِي‌ءُ الرَّجُلُ إِلَى ابْنِهِ وَ أَخِيهِ فَيَقُولُ غَداً يَأْتِيكَ أَهْلُ الشَّامِ فَمَا تَصْنَعُ بِالْحَرْبِ وَ الشَّرِّ انْصَرِفْ فَيَذْهَبُ بِهِ فَيَنْصَرِف...؛ پس عبیدالله کسی را فرستاد تا اشراف را جمع کند، سپس افراد مردم را بررسی کردند و بر آنان که مطیع بودند، با صله و بخشش منت گذاشتند و عصیانگران را از مجازات و محرومیت ترساندند و گفتند: لشکر شام به آن‌ها می‌رسد و بسیار از آن سخن گفتند تا آنکه نزدیک بود خورشید پنهان شود. پس گفت: ای مردم، به خانه‌هایتان بروید و شتاب در شر نکنید و جانتان را در معرض قتل قرار ندهید که لشکر امیرالمؤمنین یزید در راه است و امیر قسم یاد کرده است که اگر بخواهید با او بجنگید و همین امروز بعدازظهر تا غروب از جنگ با او منصرف نشوید، فرزندان و نسلتان را از عطایایش محروم کند و لشکرتان را در بیابان‌های شام بپراکند و به‌خاطر مریضان، افراد سالم و به‌خاطر غایبان، افراد حاضر را دستگیر کند تا کسی از عصیانگران نماند که طعم مجازات سرپیچی‌اش را نچشیده باشد. و اشراف نیز همین سخنان را با تعابیر مختلف بیان کردند. هنگامی که مردم این سخنان را شنیدند، کم‌کم متفرق شدند و زن پیش پسر یا برادرش می‌آمد و می‌گفت: برگرد، مردم هستند و نیازی به تو نیست. و مرد پیش پسر و برادرش می‌آمد و می‌گفت: فردا لشکر شام می‌رسد، با شر و جنگ چه می‌کنی؟ برگرد. و او را با خود می‌بُرد...‌»؛ ارشاد مفید، ج‌٢، ص۵٣تا۵۴؛ بحارالانوار، ج‌۴۴، ص٣۴٩تا٣۵٠ و نیز نک: وقعةالطف، ص١٢٣تا١٢۵؛ تاریخ‌ طبری، ج‌۵، ص٣٧٠تا٣٧١؛ مقاتل‌الطالبیین، ص١٠٣تا١٠۴.

آخرین مطالب

نمایه‌ها

فیلم ها