آنقدر به زیارت حضرت رضا علیهالسلام علاقهمند بودند که اگر توانایی نداشتند و نمیتوانستند به حرم مشرف شوند، از خانه زیارت میکردند. معتقد بودند کسی که توانایی حرم رفتن ندارد، همان آخرین نقطهای که خودش را به آنجا رسانده، حرم اوست؛ مثلاً مسافری که خود را به مشهد رسانده و حالا در مسافرخانه است و دیگر نمیتواند به حرم برود، همان مسافرخانه حرم اوست. از همانجا باید اتصال را برقرار کند. اتصال که باشد، حضور هم هست. به مادرم که ناتوان و ضعیف بود و نمیتوانست به حرم مشرف شود، سفارش میکردند در نزدیکترین نقطه به حرم که قابلوصول باشد، بایستد و زیارت کند و میفرمودند: «همانجا حرم توست.»