نظر پدرم این بود که رواج‌داشتن کتب بزرگانی چون مرحوم حاج‌شیخ‌عباس قمی رحمه‌الله، علامت توفیق و قبولی زحمات ایشان است. ...چون همۀ وجودشان را صَرف این راه کردند و در ظاهر هم هیچ بهره‌ای نبردند، کتابشان مقبول افتاد و پربرکت واقع شد....

اصلاً در زندگی از کلمه «من» یا «تو» استفاده نمی‌کردند... کلمۀ من را فقط دوبار از ایشان شنیدم، در دو موقعیت حساس که می‌خواستند تعهدی را برای دو نفر قبول کنند. یک بار وقتی بود که آیت‌الله خامنه‌ای مدظله‌العالی پس از تصدی مقام رهبری به دیدار پدرم آمدند و پرسیدند: «باید با این مسئولیت بزرگ چه کنم؟» پدرم...

با یکی از علمای بزرگ قم همراه بودیم. ایشان به‌‌ اشاره این را گفت که آقا [آیت‌الله بهجت قدس‌سره] می‌فرمودند:‌  «امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در حج تمتع، یقیناً حاضر است. تَهَیُّأ (آمادگی) را بالا ببرید، حضور دست می‌دهد. تَهَیُّأ را بالا ببرید، آن حضرت از نزدیکان خودش غایب نیست.»...

معمولاً بزرگان وصیت‌نامه‌های مفصّلی دارند و در آن نصایحی به بازماندگان می‌کنند؛ ولی پدرم وصیت‌نامۀ آن‌چنانی نداشتند. در چند سطر وصیت کرده‌ بودند که از ثلث اموالشان مراسم روضه برپا شود، و همچنین از سال به‌تکلیف‌رسیدنشان قضای روزه‌هایشان گرفته شود. با اینکه خودشان قضای عباداتشان را در زمان حیات انجام ...

به فکر همه بودند. حتی کفار را هم فراموش نمی‌کردند. می‌گفتند: «مرحوم سید ابن‌طاووس می‌گوید در شب قدر، کفار چین برای دعا مستحق‌ترند؛ آخر، راه‌نیافته و گمراهند.» برگرفته از کتاب صحبت سال‌ها (مجموعه خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ علی بهجت)   ...

آن‌قدر به زیارت حضرت رضا  علیه‌السلام علاقه‌مند بودند که اگر توانایی نداشتند و نمی‌توانستند به حرم مشرف شوند، از خانه زیارت می‌کردند. معتقد بودند کسی که توانایی حرم رفتن ندارد، همان آخرین نقطه‌ای که خودش را به آنجا رسانده، حرم اوست؛ مثلاً مسافری که خود را به مشهد رسانده و حالا در مسافرخانه است و دیگ...

یکی از مسائلی که حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره را رنج می‌داد، این بود که بسیاری از کسانی که طالب دیدار یا ظهور آن حضرت هستند، انگیزه‌شان منافع شخصی خودشان است. ایشان می‌گفتند: «حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف می‌فرمایند: این‌هایی که می‌آیند در جمکران توسل می‌کنند، من را برای خودشان می‌خواهند که برو...

مرحوم پدرم نیز از هر دو جهت، برای آیت‌الله نائینی عظمت ویژه‌ای قائل بودند و اعتقاد داشتند که ایشان نه‌تنها در علمیت، بلکه در معنویت هم فوق‌العاده بوده است؛  به‌طوری‌که گاهی در آن عوالم می‌رفته و افراد معمولی احوالاتش را درک نمی‌کردند... همچنین می‌فرمودند: «مرحوم قاضی معترف بود به اینکه ایشان چنین مق...

شخصی از آقا می‌پرسید: «آقا، شما از این‌همه توقف در حرم خسته نمی‌شوید؟» آقا فرمودند: «من خودم را در بهشت می‌بینم. چرا بیرون بیایم؟!» در عبادت به بالاتر از خودشان نگاه می‌کردند و واقعاً عمل خودشان برایشان جلب توجه نمی‌کرد. برگرفته از کتاب صحبت سال‌ها  (مجموعه خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ علی ب...

معمولاً بزرگان وصیت‌نامه‌های مفصّلی دارند و در آن نصایحی به بازماندگان می‌کنند؛ ولی پدرم وصیت‌نامۀ آن‌چنانی نداشتند. در چند سطر وصیت کرده‌ بودند که از ثلث اموالشان مراسم روضه برپا شود، و همچنین از سال به‌تکلیف‌رسیدنشان قضای روزه‌هایشان گرفته شود. با اینکه خودشان قضای عباداتشان را در زمان حیات انجام ...