بخشهایی از مصاحبه مرحوم آیتالله حمیدی تهرانی از همدرسان آیتالله بهجت قدسسره در نجف؛
ایشان [آیتالله بهجت] در مدرسه آقا سید محمد کاظم یزدی در طبقه بالا روی حجرهی آقای حاج شیخ مرتضی طالقانی، حجرهی آقای بهجت روی حجرهی ایشان بود.
میرفتیم حجرهی ایشان، هم سن هم بودیم، حالات ایشان را تماشا میکردیم. یکی از صفات بارز ایشان مسئلهی سکوت ایشان بود. سکوت ایشان یک مقداری من را خسته میکرد و ایشان گوش میکردنند من هرچه صحبت میکردم.
بعد یک روز رفتم خدمت آقای قاضی عرض کردم حضرت آقا، این آقای شیخ محمد تقی بهجت گاهی ما نیم ساعت مینشینیم آنجا پرحرفی میکنیم، صحبت میکنیم، ایشان یک کلمه به ما حرف نمیزنند! دوست داریم موعظهای، حرف خیری، چیزی [بگویند].
گفت زدند! ایشان فرمایش کردند، حرف را زدنند شما متوجه نشدید. عرض کردم چطور؟ گفتند ایشان فرمودند با سکوت؛ به شما گفتند سکوت.
خواستند به شما بگویند با سکوت میرسید به مقامات و درجات عالیه.