أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام:
…فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ،
پس هر كس كه اشتياق به بهشت دارد، شهوات را از دل بزدايد،
و مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ،
و هر كس كه از دوزخ بترسد، از محرمات اجتناب نمايد،
و مَنْ زَهِدَ فِي الدُّنْيَا اسْتَهَانَ بِالْمُصِيبَاتِ،
و هر كس در دنيا پارسايی پيشه كند، مصيبتها را ناچيز يابد
و مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ إِلَى الْخَيْرَاتِ…
و هر كس كه در انتظار مرگ باشد، سبقت به خيرات نمايد.
حضرت آیتالله بهجت قدسسره درباره کلام اهلبیت علیهمالسلام معتقد بودند: «سخنانشان بالاتر از سخنان مخلوق و پایینتر از سخنان خالق است» و نظرشان بر این بود انسان با خواندن این روایات گویا پای منبر آن بزرگواران حاضر میشود.