وسط روضه یکی بلند شد تا برود. حواسم پرت شد! گفتم: «بنشینید تا جلسه شلوغ نشود! روضه را گوش بدهید بعد بروید!»
مجلس که تمام شد، آقا اشاره کردند، رفتم کنارشان، فرمودند: «چه کار به مردم دارید؟! بگذارید هر که میخواهد، برود! وقت خواندن، اربابت را ببین، نه مردم را. وقتی برای خود صاحبعزا بخوانی، حتماً متوجه میشوی چه لذتی دارد.»