در حال بارگیری...
ممکن است کسی بگوید: رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نسبت به هر دو ثِقل (قرآن و عترت)، سفارش فرموده است، آنجا که فرمود: «إِنی تارِک فِیکمُ الثقْلَینِ، أَحَدُهُما أَکبَرُ مِنَ الآخِرِ: کتابُ اللهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السماءِ إِلَی الأرْضِ؛ وَ عِتْرَتی اهل‌بیتی. وَ إِنهُما لَنْ یفْتَرِقا حَتی یرِدا عَلَی الْحَوْضَ؛ من دو چیز سنگین و گران‌بها در میان شما [به یادگار می‌گذارم] که یکی از دیگر بزرگ‌تر است: کتاب خدا، که ریسمانی است که از آسمان به‌سوی زمین کشیده شده است؛ و دیگری، بستگان و خاندانم. این دو هرگز از هم جدا نخواهند شد، تا اینکه در [کنار] حوض [کوثر] بر من وارد شوند».١
یعنی به مجموع هر دو سفارش نموده است، ولی ما به هیچ کدام از آن دو عمل نکردیم، نه عامه و نه خاصه!
آقای خمینی رحمه‌الله از مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری نقل می‌فرمود که: «سنی‌ها به عترت عمل نکردند، و شیعه به کتاب و تنها عترت را گرفتند». ولی در حقیقت هر دو طائفه (شیعه و سنی) هر دو را باهم از دست داده‌اند، چون این دو مرکّب است و جدانشدنی است: «لَنْ یفْتَرِقا» یعنی تفرقه و تفکیک بین آن دو نیست، ترک عمل به مجموع من‌حیث‌المجموع شده، و ترک هر دو شده نه ترک و عمل به یکی؛ «نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَکفُرُ بِبَعْضٍ؛ به بخشی ایمان آورده و به بخش دیگر کفر می‌ورزیم».٢
