در حال بارگیری...
برای حافظان قرآن سزاوار است که قرآن را تکرار کنند، البته نه به‌حدی که ملال‌آور باشد، بلکه شایسته است روزی یک جزء بخوانند. از بعضی حافظان نقل شده که حتی حال ندارم ربع جزء بخوانم. به‌حسب ظاهر از روایت «تَعاهَدُوا هذَا الْقُرآنَ، فَإِنهُ وَحْشِی؛ این قرآن را بپایید، چرا که زود از یاد می‌رود»١ استفاده می‌شود که حافظ قرآن باید هر روز هر قدر توانست تکرار کند نه خیلی زیاد؛ زیرا «یلْزَمُ مِنْ وُجُودِهِ عَدَمُهُ؛ لازمه این کار عدم آن [از یاد رفتن قرآن] است»؛ مثلاً روزی از یک جزء بیشتر نشود و شاید کمتر از آن هم مفید نباشد.
حاصل اینکه: «ما مِنْ شَیءٍ إِلا وَ لَهُ حَد ینْتَهی إِلَیهِ؛ هر چیزی حد و اندازه‌ای دارد که [وقتی به آنجا رسید] پایان می‌پذیرد [و دیگر مطلوب نیست]، به‌جز یاد خدا که حد و اندازه‌ای برای آن نیست».٢
