در روایت آمده است: «ثَلاثٌ لایطیقُها [لا تُطیقُها] هذِهِ الأمةُ... اِنْصافُ الناسِ مِنْ نَفْسِهِ؛ سه چیز است که این امت طاقت تحمل آن را ندارد... رعایت انصاف نسبت به مردم در رابطه با خود».[۱]...

از سعدبن‌عبداللّه قمی اشعری سؤال شده بود که اسلام آن دو نفر، طوعاً و رغبةً بوده است یا کُرهاً و اجباراً؟...

مگر ما انسان‌ها می‌گذاریم همه از نعمت‌های خدادادی یا ساخته بشر استفاده کنند و راحت زندگی کنیم؟! نعمت‌های خدا را برای خود نقمت می‌کنیم؟! مسلمان‌ها از جهتی که مسلمان هستند، چنین نمی‌کنند؛ بلکه از جهت حیوانیت یا بشریت می‌کنند ـ نه از جهت انسانیت و مسلمان بودنشان ـ و هرکدام گناه را به گردن دیگری می‌اندا...

استاد ما (شیخ محمدحسین غروی اصفهانی) مال و ثروت پدر خود [که از تجار و صاحب کمپانی بود] را به علم و اهل علم داد. با آن‌همه مقامات علمی، مرجع نشد تا اینکه وفات کرد! درحالی‌که در شدت احتیاج و سر تا پا قرض بود! یکی از شاگردانش صدوپنجاه روپیه از ایشان طلبکار بود و شاید دوستانش دلشان به حال ایشان می‌سوخت....