ج. بايد بنا را بگذارد که چيزى خارج نشده و وارسى هم واجب نيست.

ج. منظور از روز از طلوع فجر (اذان صبح) تا غروب است پس شب‌ها خارج است.

ج. اگر از سه روز بيشتر طول بکشد ولى از ده روز بيشتر نباشد وساير شرايط حيض را داشته باشد، خون دوم نيز حيض است.

ج. اگر اوّل وقت را مى‌داند، آن را به سه روز تکميل مى‌نمايد، بلکه تا مقدارى که احتمال نمى‌دهد عادتش از آن قدر کمتر بوده است، و در بقيه تا ده روز، حکم حيضيت مى‌نمايد، و با گذشت از ده روز، در آن مقدار که احتمال ايام عادت نمى‌دهد، ظاهرا بايد به وظيفه مستحاضه عمل کند.

ج. حکم به پاکى و طهارت آن بکند و در نتيجه نه نياز به شستن دارد و نه غسل و وضو مى‌خواهد و احتياج به وارسى هم نيست.

ج. بايد همان شرطيت حيض، به اين که کمتر از ٣ روز و بيشتر از ١٠ روز نباشد را در نزديک وقت عادت رعايت کند و کار با همين تمام مى‌شود و نيازى به احتساب ماه نيست.

ج. اگر بين دو خون حداقل ١٠ روز فاصله شده هر کدام که در ايام عادت است حيض و خون ديگر اگر ويژگى‌هاى حيض را دارد حيض حساب مى‌شود اما اگر ويژگى حيض را ندارد و شبيه استحاضه است بايد کارهايى که بر حائض حرام است ترک کند و عبادت‌ها را هم انجام دهد.

ج. اگر آخر حيضش را مى‌داند، تکميل مى‌نمايد روز آخر را با سابق بر آن تا سه روز، ودر بقيه سابق، احتياط مى‌نمايد در هر روز احتمال دخول در عادت تا آن که مجموع، ده روز شود. وبا عدم احتمال دخول در عادت، حکم به عمل مستحاضه با عدم تمييز، در صورت تجاوز مجموع، از ده روز، اظهر است و گرنه مورد احتياط است. و بعد از آخر حيض، غسل حيض را مقدم بر غسل استحاضه مى‌نمايد با عدم تداخل و با استمرار خون و با اين که خون متأخّر از خون حيض ـ در آن مورد که فرض شود ـ از قليله نباشد.