ج. در صورت عدم امکان تشخيص وعدم حصول يقين، اگر در ايام عادت است، حکم به حيض بودن مى‌کند وگرنه به حالت قبلى خود عمل مى‌نمايد.

ج. هر دو خون با پاکى وسط همه حيض حساب مى‌شود چه هر دو خون در ايام عادت باشند يا هر دو خارج ايام عادت يا يکى در ايام عادت و چه هر دو ويژگى‌هاى حيض را داشته باشند يا نه.

ج. اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را که در روزهاى عادت خود ديده، حيض است و خونى که پيش از عادت وبعد از آن ديده استحاضه مى‌باشد، و بايد عبادت‌هايى را که در روزهاى پيش از عادت وبعد از عادت به جا نياورده قضا نمايد.

ج. اين خانم مضطربه است (زنى که چند ماه خون ديده ولى عادت معينى ندارد يا عادتش به هم خورده) اگر همه خون‌هايى که ديده يک جور  باشد، چنان‌چه عادت خويشان او مشخص است آن مقدار را براى خود حيض و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد. اما اگر چند روز آن نشانه‌ى حيض و چند روز ديگر آن نشانه استحاضه دارد، چنان‌چه خونى که نشانه‌حيض دارد کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، همه‌آن حيض است، واگر خونى که نشانه‌ى حيض را دارد کمتر از سه روز باشد بايد بنابر احتياط تا هفت روز را حيض قرار دهد.

ج. اگر بدون امتحان مذکور با ممکن بودن آن نماز به جا آورد، نماز باطل است هر چند بعد، ظاهر شود که خون بکارت بوده است مگر آن که به اميد مطابقت با واقع نماز به جا بياورد و در واقع هم همان باشد که اميد داشته است.

ج. کسى که عادت معين دارد و يکى از دو خون يا مقدارى از آن در ايام عادت باشد، همان حيض است.

ج. اگر روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است.

ج. در دو ماه اخير عادت او ٧ روز است و عادت عدديه او به هم نخورده است.