ج. خون دوم استحاضه است چون: هر خونى که بعد از قطع شدن ـ خون که از جهت عادت يا غير آن حکم به حيض بودن آن شده ـ ديده شود، اگر بين دو تا خون ١٠ روز پاکى فاصله نشده و چون دو تا خون از ١٠ روز بيشتر هستند نمى‌توان هر دو را حيض حساب کرد پس خون دوم استحاضه است.

ج. اگر در ايام عادت زن باشد يا اين که شرايط حيض را داشته باشد آن را خون حيض قرار مى‌دهد.

ج. محتمل، تخيير او است در تحيض به عدد معتاد او در هر طرف از اطراف احتمال عادت سابقه، لکن احتياط در تحيض در ابتداى رؤت خون در اوّل اطراف احتمال در صورت عدم تمييز مخالف، ترک نشود. وبه همين ترتيب در ماه‌هاى ديگر در صورت استمرار.

ج. اگر زن احراز کرده که ترشحات مزبور خون نيست حکم خون ندارد و همين طور اگر شک دارد و با تفحص علم به خون بودن پيدا نشد حکم خون را ندارد.

ج. بايد بنا را بگذارد که چيزى خارج نشده و وارسى هم واجب نيست.

ج. منظور از روز از طلوع فجر (اذان صبح) تا غروب است پس شب‌ها خارج است.

ج. اگر از سه روز بيشتر طول بکشد ولى از ده روز بيشتر نباشد وساير شرايط حيض را داشته باشد، خون دوم نيز حيض است.

ج. اگر اوّل وقت را مى‌داند، آن را به سه روز تکميل مى‌نمايد، بلکه تا مقدارى که احتمال نمى‌دهد عادتش از آن قدر کمتر بوده است، و در بقيه تا ده روز، حکم حيضيت مى‌نمايد، و با گذشت از ده روز، در آن مقدار که احتمال ايام عادت نمى‌دهد، ظاهرا بايد به وظيفه مستحاضه عمل کند.

ج. حکم به پاکى و طهارت آن بکند و در نتيجه نه نياز به شستن دارد و نه غسل و وضو مى‌خواهد و احتياج به وارسى هم نيست.

ج. بايد همان شرطيت حيض، به اين که کمتر از ٣ روز و بيشتر از ١٠ روز نباشد را در نزديک وقت عادت رعايت کند و کار با همين تمام مى‌شود و نيازى به احتساب ماه نيست.