ج. اگر تشويق و کمک بر مرتکبين حرام محسوب شود، حرام است.

ج. اگر از عيوب مخفى او باشد، غيبت محسوب مى‌شود و گر نه تحت عناوين ديگر مى‌تواند حرام باشد.

ج. اسراف، خروج از اعتدال و ميانه روى در امور است و اگر به حدّ اضرار (ضرر رساندن) برسد، محرّم است.

ج. هر چه مناسبت با مجالس اهل فسوق داشته باشد، مورد لهو حرام است و هر چه غير از آن باشد حرام نيست؛ گر چه کار لغو و بيهوده مطلقا مذموم است.

ج. بهتر است پول آن هم مثل گوشتش صرف صدقه يا احسان به مؤمنين شود.

ج.  يک بنده آزاد کند يا ده فقير را سير کند يا آنان را بپوشاند و اگر نتواند آن‌ها را انجام دهد، بايد سه روز روزه بگيرد.

ج۱. آن‌چه مطرب است، از حيث غناى حرام است و از حيث لهو با آلات موسيقى، پس مطلقا حرام است و اگر استعمال آن‌ها در غير لهو باشد، بنابر احتياط جايز نيست.

ج۲. رقص خلاف احتياط است، آواز هم به غنا و غير غنا منقسم مى‌شود که در صورت غنايى بودن حرام مى‌باشد.

ج. نى از آلات مخصوص موسيقى است و اشکال دارد.