ج. بايد به مقدارى آب بريزيد که تمام اعضاى بدن را غسل دهيد.

ج. نمى‌تواند.

ج. مذى قبل از منى خارج مى‌شود و منى فقط در اوج شهوت خارج مى‌شود نه هر شهوتى، که مجرّد خروج با شهوت خاصّه (اوج شهوت) در زن ـ بدون سستى بدن ـ موجب احتياط است، گرچه جريان حکم مرد سالم در زن سالم و حکم مرد مريض در زن مريض خالى از وجه نيست؛ به مسأله‌ى ٣۵٠ رساله مراجعه شود.

ج. در موقع غسل دادن آن جا بايد آن خون را تطهير کند و سريع غسلش را انجام دهد.

ج. مقصود آن است که اولاً بدن پيش از غسل از نجاسات پاک باشد و ثانيا مانعى از رسيدن آب به بدن نباشد.

ج. اعمال گذشته او محکوم به صحت است، زيرا شک پس از فراغ است.

ج. تا يقين به منى بودن نکند، حکم منى را ندارد؛ مگر در صورت صدق علايم منى که در مسأله‌ى ٣۵٠ رساله آمده است.

ج. اعتنا نکند.

ج. بايد تا جايى که ممکن است نجاست را کم کند.

ج. بله، مى‌تواند.