ج. اگر قبل از انجام غسل باشد پس از غسل نبايد وضو بگيرد.

ج. بله.

ج. بلى اگر عذر برطرف شده است. (به مسأله‌ى شماره‌ى ۶٠٩ رساله مراجعه شود.)

ج. اگر غسل و تطهير آنى نبوده، يعنى با آغاز شستن نجاست تطهير شده است و به ادامه‌ى آن از حدث تطهير گرديده ـ که نوعا هم همين‌طور است ـ غسل و نمازهايش صحيح بوده. بله، اگر جريان آب در حين غسل بر موضع نجس فقط يک لحظه بوده، پس اعاده غسل موافق احتياط است، اگر احتمال توجه به پاک کردن محل نجس در حين غسل را نمى‌دهد.

ج. بله، بايد غسل کند.

ج. غسل واجب مى‌شود و معيار همان جماع بر موضع مخصوص است؛ هر چند بدون شهوت باشد. مگر آن که مدخل، مصنوعى باشد به نحوى که صدق فرج نکند.

٢) براى مرد چه طور؟ در صورتى که منى بيرون نيايد.

ج. اگر دخول کند هر چند منى بيرون نيايد، غسل واجب مى‌شود با فرض اين که صدق کند دخول در فرج زن کرده است.

ج. در غسل، ظاهر ناف بايد شسته شود و آن هم شسته شده و داخل آن واجب نيست شسته شود. بلى هر مقدار که شک دارد جزو ظاهر حساب مى‌شود يا باطن احتياط اين است که بشويد تا جايى که سابقا باطن يقينى نبوده است، و در فرض سؤال تا وقتى که اطمينان به وجود مانع نباشد، به حکم فراغ، غسل محکوم به صحّت است.

ج. بله، شامل مى‌شود.

ج. اگر همراه بول منى خارج نشود، غسل بر او واجب نمى‌شود.

ج. بنابر احتياط واجب رعايت ترتيب در هر عضو لازم است، به اين صورت که از بالا شروع کند و به قسمت‌هاى پايين عضو ختم کند و چنين نباشد که مثلاً اوّل قسمت پايين سمت چپ را بشويد و سپس قسمت بالاى سمت چپ را بشويد.