وَفَّقَنَا اللهُ لِلعلْمِ النّافع وَ لِلْعَمَلِ الصّالح و لِلْتُوفیق لِمَا یُحِبُّ وَ تَرضَی؛ «خداوند، ما را موفق بدارد بر تعلیم علم نافع و انجام عمل صالح و توفیق دهد بر آنچه خودش دوست میدارد و راضی میشود.»...
و بعضی ديگر [از اهل عبادتِ اهل غرور] در وضو، وسواس میکنند و اسراف در ريختن آب مینمايند. و گاهی مبالغه در «تَخليل» [رساندن آب به زير موهای محاسن، بهوسيله خلالکردن با انگشتان] و [نیز] تطهير اعضا را از حدّ [اعتدال، بیرون] میبرند. و بسا باشد که اينقدر احتياط را در غسل، که اهمّ است، نمیکنند. بل...
ائمه علیهمالسلام برای این روزهای پُرفتنه تکلیف ما را مشخص کردهاند، و ما را حیران و سرگردان به حال خود وا نگذاشتهاند. فرمودهاند در صورت اختلاف، با حزب و فرقهای باشید که با علی علیهالسلام است.
سؤال: فرض این است که همهی احزاب و فرقهها از علی و راه و خط علی علیهالسلام دم میزنند، در این صورت تک...
زراره در یک روز در یک مجلس هشت حکم و مسئله درباره وضو از محضر امام علیهالسلام یاد گرفت. اما در زمان غیبت و حیلولت میان مردم و معصوم علیهالسلام، برخی از بزرگان که درس خارج میگفتند گاهی شانزده روز تحصیلی مباحثه میکردند و آخرش از احتیاط در یک حکم خارج نمیشدند؛ زیرا نمیشود بدون ظفر به دلیل شرعی از...
خدا رحمت کند علمای ما را که احتیاط میکردند و زود از مسئله خارج نمیشدند. آقا سید ابوالحسن اصفهانی رحمهالله در درس خارج فقه، چند روز معطل میشد و دنبال شواهد میگشت. گاهی یک هفته طول میداد، تا به جایی منتهی شود....
در نجف حاشیه مرحوم آقای آقا سید امیر بروجردی بر عروة را دیدم، غالب صفحات آن از بالا تا پایین احتیاط بود و عبارت «لایتْرَک» نوشته شده بود. نظیر حاشیه میرزا محمدتقی شیرازی رحمهالله که تمام احتیاطات مستحبه عروة را تقریباً لایترَک نوشته بود، از بالا تا پایین صفحه و خیلی کم فتوا داشت. لا یترک، همان احتی...
ما باید حضرت امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف را حاضر فرض کنیم. هرجا میرود برویم، هرچه میکند بکنیم و هرچه را ترک میکند ترک کنیم و اگر ندانیم، احتیاط را که میدانیم و میتوانیم! ولی گویا ما نمیخواهیم در راه رضای آن حضرت باشیم، نه اینکه رضای آن حضرت را نمیدانیم و نمیتوانیم آن را تحصیل کنیم.
...
در مقام استدلال و استنباط احکام فقهی، ترخیص و تسهیل خوب است، ولی در مقام عمل، احتیاط خوب است، به شرط اینکه مُزیل (سبب از بین رفتن) احتیاط دیگر نباشد.
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۶۷
...