…وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ،  و به تو پناه می‌آوریم، از رسیدن به اسراف، و مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ؛ و از دست دادن آنچه که در زندگی به اندازه و کافی است. صحیفه کامله سجادیه، دعای هشتم، فراز٧  ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: خوبی و خوشی عیش، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست؛ راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست! بلکه چه بسا وسایل رفاه، اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند!...

و بعضی‌ ديگر [از اهل عبادتِ اهل غرور] در وضو، وسواس می‌کنند و اسراف در ريختن آب می‌نمايند. و گاهی‌ مبالغه در «تَخليل» [رساندن آب به زير موهای‌ محاسن، به‌وسيله خلال‌کردن با انگشتان] و [نیز] تطهير اعضا را از حدّ [اعتدال، بیرون] می‌برند. و بسا باشد که اين‌قدر احتياط را در غسل، که اهمّ است، نمی‌کنند. بل...

آنان که ـ هرچند کوتاه ـ هم‌نشین حضرت آیت‌الله بهجت شده بودند، لذت این همراهی را هرگز از یاد نبرده‌اند؛ چراکه نه‌تنها با گفتارش، بلکه با رفتارش هم به خدایی شدن می‌خواند. باری، شیرینی همراهی با او را در کلام فرزندش که به اندرز علامه جعفری امانت‌دار نسل آینده بود جست‌وجو می‌کنیم. آنچه در پی می‌آید گزید...

صبحانه را که می‌خورد، یک ربع، بیست دقیقه همان‌طور نشسته، چشم‌هایش را می‌بست و می‌خوابید. بیدار که می‌شد، یک تکه کاغذ باطله برمی‌داشت و می‌نوشت. بیشتر هم شعر می‌نوشت؛ بی اینکه تأملی کند، بی‌وقفه. فقط می‌نوشت. آن روز نوشته بود: هـر كه ديـد از آل پيـغمبـر اثـر                     جاى پاى جمله‌شان بگذاش...