سؤال: زهد حقیقی چیست و چگونه زاهد حقیقی باشیم؟
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
«زهد» آن است که مالک نفس خودت باشی، و در هر فعل و ترک، مراقب اذن خدای متعال باشی.
...
أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام:
خالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً،
با مردم چنان بياميزيد،
إنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ،
كه اگر در آن حال بميريد برای شما بگريند،
و إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ.
و اگر زنده مانديد، همواره به شما مهر و محبت بورزند....
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
برخی از مقرّبین از شوق لقای بهشت مردهاند؛
زیرا شنیدن آیات رحمت و نعمت و یا عذاب و نقمت، در انسان موحّد تکویناً اثر میگذارد و او از مشوّقات یا مخوّفات جان میسپارد.
با اینهمه، این آیات در ما هیچ اثر نمیکند!...
امام علی علیهالسلام در خطبهای میفرماید:
ای مردم! من برای شما از دو چیز بیش از هر چیزی میترسم: تبعیت از هوای نفس، و درازی آرزو، اما تبعیت از هوای نفس انسان را از حق باز میدارد، و اما آرزوی دراز باعث فراموشی آخرت میگردد.
وسائلالشیعه، ج۱۵، ص۲۸۰
...
ماههای سال همانند مرحلهها و منزلهای بین راه هستند که انسان از بدو تولد طی میکند تا اینکه به پایان دنیای فانی برسد. از آن زمان که پروردگار، انسان را به تکلیف مشرف ساخته، در هر منزلگاه از آن، گنجها و گوهرهایی گذاشته است، ولی از آنجا که مسافت انسان تا رسیدن به سرای نیکبختی دور است، هر قدر به ذخیر...
امام باقر علیهالسلام فرمود:
خداوند عزوجل میفرماید: سوگند به عزت و بزرگی و برتری و بلندی جایگاهم که هیچ بندهای خواسته مرا بر خواهش نفسانیاش مقدم نمیدارد، مگر اینکه حرفه و پیشهاش را برایش فراهم میسازم و آسمانها و زمین را ضامن روزیاش قرار میدهم و من برای او برتر از تجارت هر تاجری خواهم بود.
و...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
ترک صلوات و دعا کردن به دعاهای شخصی، مانند رها کردن سرچشمه و به دنبال جوی آب و یا حوض گشتن است؛ زیرا وقتی برای وسعت مقام و درجه واسطه فیض دعا میشود، دعاهای شخصی هم در آن گنجانده شده است.
نکتههای ناب، ص٧٧
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
اقبال و ادبار دنیا عجیب نیست و تازگی ندارد، برای همه چنین بوده و هست.
بالاترین شخصیتهای اجتماعی یا دینی و مذهبی و پایینترین آنها همه محکوم به عدم میشوند....
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم در حدیثی فرمود:
خوشا به حال کسی که مشغولشدنش به ترس از خدا او را از ترس از مردم باز دارد و خوشا به حال کسی که مشغولشدن به عیب خویش او را از توجه به عیبهای برادران مؤمنش باز دارد.
وسائلالشیعه، ج١۵، ص٢٨٩
...