بابا با خدا بساز، کار را درست می‌کند. چرا در خلوت و جلوت، دلت هرچه می‌خواهد، می‌کنی؟! مگر نمی‌فرماید: «وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً، وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ ...

...

باید همۀ ما متوجه و ملتفت باشیم که هدف از خلقت، عبودیت است برای همۀ بشر. باید بدانیم که این یک کلمه «إِلّا لِیَعْبُدُونِ»۱ معنایش این است که هرچه هست و نیست، در همین عبودیت خداست. هرچه هست و نیست، در تحصیل رضای خداست؛ در اعتقادات و در عملیات....

نمی‌توانیم اعمال خودمان را از خدا مخفی کنیم؛ [چون] قادر است، ناظر است، علیم است، حکیم است. تا با او نسازیم، کارمان درست نمی‌شود. حالا چه کار کنیم؟ خودمان از خودمان بترسیم؛ فضلاً۱ از دیگران. چرا؟ به جهت اینکه ما چه می‌دانیم فردا چه به ما می‌گویند که ـ در مقابل این عمل شما و این راهی که دارید می‌روید،...

...

...

«أَعْدَى عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيْك‏َ»؛۱ این شهوات، این غضب‌های بی‌جا، این شهوات بی‌جا، همه‌اش جنود شیاطین‌اند، جنود کفارند اینها، که در داخله خودِ آدم [هستند]....

...

...

...