ممکن است گفته شود: از آنجا که انسان از دو جزء (جسم و روح) مرکب است، کافی است گاهی به آن جزء ملکوتی و روحی نظر کند، و گاهی به جزء جسمانی؛ یعنی با یکی به بالا، و با دیگری به پایین نظر کند، هم روحانیت و لوازم آن را تقویت کند، و هم جسمانیت و لوازم آن را، نه اینکه به تمام معنا از خود بگذرد، زیرا نیمی مَلَک است، و نیمی حیوان. منتهی بشر امروز رو به حیوانیت میرود. در جنگ جهانی دوم با اینکه جنگ اتمی بود، جنگ بین دولتهای بزرگ شش سال طول کشید. هدف از جنگ و خونریزی و آن همه ویرانی و نسلکشی چه بود؟ آیا عقلانی و منطقی بود؟!