یکی از کرامات شهید اول و ثانی رحمهماالله این است که کتابشان۱ مورد پسند اهل علم واقع شده است، هر چند وسطند؛ یعنی نه تامالاستدلال است و نه بدون استدلال. شرح لمعه کتاب پربرکتی است. بعضی از اهل علم فقط شرح لمعه تدریس میکردند؛ مثلاً سیزده دوره تدریس کرده بودند. در نجف و کربلا هم بعضی از اهل علم، متن لمعه را حفظ بودهاند. کتاب شرح لمعه، استدلالِ تام نیست، ولی فتوای محض هم نیست، معذلک خیلی پربرکت است.
توفیق، چیز دیگری است که خداوند متعال نصیب هر کس نمیکند.
چند صد سال است که طلاب علوم دینی در حوزههای علمیه به درس، مباحثه و مطالعه آن اشتغال دارند. صاحب جواهر رحمهالله میفرماید: فقه روضه۲ بالاتر از کتاب مسالک۳ اوست؛ یعنی از شرح لمعه فقاهت، بلکه افقهیّتش ظاهر میشود.
شهیدین رحمهماالله عمر کم و کوتاهی داشتند و معذلک چقدر عمرشان برکات داشت و چه تألیفات نافع و سودمندی از خود بهجا گذاشتند. آنها برای ما حجتند، تا عمر خود را به غفلت و بطالت نگذرانیم. البته توفیق، چیز دیگری است که خداوند متعال نصیب هر کس نمیکند.