ائمه اطهار علیهمالسلام با آن همه محرومیّتها که از حکومتها و لوازم آن داشتند، از مؤمنین حقوق [و اموال شرعی] را قبض میکردند. هر چه که آنها میدادند، میگرفتند، نه اینکه کسی را دنبالشان بفرستند. در گرفتن اموال، وکلایی داشتند؛ حتی شاید در زمان نواب اربعه رضواناللهعلیهم نیز همین گونه بوده است. وکلایی داشتند که اموال (و حقوق شرعی) را دریافت می کردند؛ منتهی ایصالشان (رساندن به دست امام) فقط از طریق همین نواب اربعه بوده و همینطور اگر سؤال و جوابی داشتند، از طریق همین نواب اربعه بوده است. منتهی این نواب اربعه، نایب مطلق بودند و دیگران در موضوعات خاص مثل قبض اموال و ایصال و وصول و... نیابت داشتند.
در همین زمان نزدیک ما هم نقل شده است که به بعضی از علما پیغامهایی داده میشد که چرا از فلان سیّد غافل شدی؟ یا به حامل این نامه فلان مقدار پول بده، یا بنشین در دهلیز خانه و در مصالح اسلام صرف کن.١
ما قطع داریم به اینکه در عین حال که حضرت عجلاللهتعالیفرجهالشریف غایب هستند، خیلی از کارهایی که حاضرها انجام میدهند، ایشان هم انجام میدهند. بله؛ آن حضرت تابع اذن خداست. اماته و احیاء باید به اراده خدا باشد. آیا هر مریضی را که ما بگوییم که شفا می یابد؟ نمی توانیم [چنین بگوییم!]. آیا هر دعایی مستجاب می شود؟ نمی دانیم [که آیا مستجاب می شود یا خیر!]. مصلحت یک اداره دیگری دارد. مریض ها و متوسلین به ایشان عجلاللهتعالیفرجهالشریف را الی ماشاءالله شفا داده است، به طوری که خودشان می فهمیدند [شفا از سوی امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف بوده است]. ما آن حضرت را نمیبینیم اما آیا آن حضرت هم ما را نمیبیند؟! چون ما مَلَکها را نمیبینیم، آنها هم ما را نمیبینند؟!
جهت مشاهده تمامی تولیدات رسانهای مرتبط با کتاب «بشارت از حضرت حجت(عج)»، و دسترسی به مجموع صوتها و فیلمهای بیانات حضرت آیتالله بهجت، که قابلیت دسترسی به آنها از طریق بارکد(QR)، در حاشیه صفحات کتاب فراهم گردیده است، به لینک ذیل مراجعه فرمایید:
ویژهنامه اینترنتی کتاب بشارت از حضرت حجت(عج)