در حال بارگیری...
نماز که تمام می‌شود، عدۀ زیادی به‌دنبال آقا راه می‌افتند.
وقتی به سر کوچه می‌رسیم، مردی نزدیکم می‌شود و می‌پرسد:
«شما با آقا آشنا هستید؟»
سر تکان می‌دهم. می‌گوید: از مشهد آمده و پولی برایش نمانده.
می‌خواهد واسطه شوم تا آقا کمکش کند.
می‌گویم: «من نمی‌تونم بگم. ولی اگه حرفت حقیقت داشته باشه، آقا خودشون عنایت می‌کنن.»
آقا به در خانه رسیده‌اند. برمی‌گردند و با لبخندی برای جمعیت
دست تکان می‌دهند. یک‌دفعه نگاه‌شان روی مرد ثابت می‌ماند و با دست اشاره می‌کنند که یعنی: «بیا این‌جا».
مرد شتابان جلو می‌رود. وقتی برمی‌گردد، می‌پرسم: «چی شد؟» دستانش را باز می‌کند و با خوشحالی می‌گوید: «به اندازه‌ای هست که من را به مشهد برساند.»
