عذر بدتر از گناه

حافظ عثمان با اینکه حافظ قرآن بود، درباره قرآن گفت: «إِن فِی الْمُصْحَفِ لَحْناً!؛ در قرآن اشتباه وجود دارد!». از ایشان خواسته شد که سخن خود را تصحیح کند، گفت: «لا یحَللُ حَراماً وَ لا یحَرم حَلالاً!؛ نه حرامی را حلال می‌کند، و نه حلالی را حرام!».١

به بهایی‌ها ایراد شد که کتاب شما خیلی غلط ادبی دارد، در جواب گفتند: قرآن شما هم چنین است، از جمله تنوین در فعل «لَنَسْفَعَاً»٢، و منصوب بین مرفوعین «وَ الْمُقِیمین الصلَوةِ»٣ می‌باشد!

• ١. بحارالانوار، ج۳۱، ص۲۳۹؛ الصراط المستقیم، ج۳، ص۳۷؛ طرائف، ج۲، ص۴۹۰؛ نهج الحق، ص۳۰۴.
• ٢. علق: ۱۵.
• ٣. نساء: ۱۶۲؛ در این آیه شریفه «لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ الْمُقيمينَ الصَّلاةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللَّه‏ِ» کلمه اسم فاعل منصوب «الْمُقِیمِینَ» بین دو اسم فاعل مرفوع قبل ـ یعنی: «الرَّاسِخُونَ» و «الْمُؤْمِنُونَ» ـ و بعد ـ یعنی: «الْمُؤْتُونَ» و «الْمُؤْمِنُونَ» ـ قرار گرفته است.