غصه ما از این است که رجالی را دیدهایم که اهل علم و عمل بودند و در لباس، مسکن و خوراک و... ساده، بیآلایش و زاهد بودند. بزرگانی از علما بودند که از سهم امام علیهالسلام مصرف نمیکردند، و اهل علمی بودند که از افاضل علما و صاحب مصنفات بودند، ولی اصلاً لباس اهل علم را به تن نمیکردند. از جمله مرحوم قاموسی که ملبس به لباس تجار بود و تنها در وقت نماز لباس میپوشید و عدهای از مقدسین به ایشان اقتدا میکردند، و هیچ اعتنایی به جماعتهای اطراف و جلو و عقب و چپ و راست نمیشد، درحالیکه جماعتها در صحن مطهر حضرت امیر علیهالسلام به هم پیوسته بود، بهطوریکه معلوم نمیشد مأمومین به کدام امام جماعت اقتدا کردهاند و جزو کدام جمعیت و جماعت هستند. حسرت ما از این است که عدهای از علما را دیدهایم که تفاوت میان ما و آنها بسیار است، بهحدی که گویی میان ما و آنها به اندازه چندصد سال فاصله است.