در حال بارگیری...
شنیدم زمانی که مرحوم آقا شیخ غلام‌رضا یزدی١ در یزد اقامت داشت خیلی خوش‌گذران بود، ولی هرگاه به روستاهای اطراف می‌رفت با خود نان و ماست و... برمی‌داشت و به هر ده که می‌رسید، قرائت نماز و مسائل مورد نیاز را به مردم یاد می‌داد و آنگاه به آبادی دیگر می‌رفت. و در همه حال خوراکش از خودش بود و از غذای مردم پرهیز می‌نمود. آنان که مثل انبیا علیهم‌السلام مأمور تبلیغ هستند و بدون چشم‌داشت و منت، کار آنها را انجام دهند، خدا می‌داند چه مقاماتی دارند! البته در صورتی که عالِم بِما یفعلُ وَ یترُک وَ عامل بِما یأمرُ و ینهی (به آنچه باید عمل و یا ترک شود، آگاه باشد؛ و به آنچه امر و یا نهی می‌کند، عمل کند) باشند. اگر کسی تشخیص بدهد که به این کار اقدام کند و عالِم و عامِل باشد و با نشر علم شکرانه‌اش را ادا کند، باید از شادی کلاهش را به عرش بیندازد!
