درویشی به خانهای که مار داشت رفت و دو مار بسیار بزرگ را به اراده خود بیرون آورد و در سینی گذاشت و کشت و از منزل خارج شد؛ بدون آنکه از غذای اهل خانه چیزی بخورد. همچنین در تبریز، پناهندهای سینی را با آب باران طلا میکرد.
ولی اینها کمال نیست، کمال انسان به تقواست؛ لا أقَلّ مِنْ ذلِک وَ لا أَکثَرَ (نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر). قرآن میفرماید: «إِنَّ أَکرَمَکمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکمْ؛ گرامیترین شما نزد خدا، پرهیزگارترین شما است».١ و نیز میفرماید: «فَاتَّقُواْ اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ؛ تا جایی که توان دارید، تقوای خدا را پیشه کنید».٢