برادری نکردن مسلمانان با کفار، سبب عزت اسلام و مسلمانها در دنیا و آخرتشان است. در غیر این صورت، آنها آقا بالاسر ما میشوند و ما را اغفال و مغلوب خود نموده و با مال خودمان، ما را به استعباد و نوکری میکشانند؛ زیرا آنها با مال و ثروت خودمان، معادن و منابع ما را کشف میکنند، و در استخراج آن ما را به نوکری و عملگی میگیرند، و برای حمل آن از نیروی انسانی ما استفاده میکنند، و در نهایت اصل بار و حمل را برای خودشان بر میدارند و میبرند!
مسلمانها چقدر غافلند که دنیای خود را هم نمیخواهند. کفار به آنها رشوه میدهند و صدها برابرِ آن را از آنها پس میگیرند. البته به هر کس رشوه نمیدهند، بلکه به رؤسا و شخصیتهای سیاسی و ملی رشوه میدهند تا آسان بتوانند بر اوضاع ملت و مملکت مسلط شوند. بدین ترتیب برای رشوه خواری حتی دنیای خود را میبازیم! انگلیس برای تسلط به اوضاع عراق، هزار لیره برای آقا سید محمد کاظم یزدی رحمه الله فرستاد؛ ایشان جواب داد: ما شخصیت را بر پول ترجیح میدهیم. شخصیت دینی، مانع از پولگرفتن است.