در حال بارگیری...
«۶۴۵» واجب دوم از واجبات حج تمتّع «وقوف» در «عرفات» است، و از ارکان حج محسوب می‌شود.
«۶۴۶» ۱. از اول ظهر روز نهم ذی الحجه تا غروب آفتاب بنا بر احتیاط وقت اختیاری وقوف عرفات محسوب می‌شود و افرادی که عذری ندارند، باید در این زمان در عرفات وقوف نمایند.
«۶۴۷» ۲. بودن در تمام این وقت در عرفات اگر چه واجب است لکن تمام آن، رکن محسوب نمی‌شود، بلکه اگر بودنِ در این مکان، صدق کند هر چند کم باشد مثلا یک دقیقه برای صحت حج کافی است.
«۶۴۸» مقداری از شب دهم یعنی شب عید قربان وقت اضطراری عرفات، محسوب می‌شود؛ و افرادی که به جهت فراموشی یا عذر موجّه دیگر، وقوف اختیاری را درک ننموده‌اند، باید این وقوف را درک نمایند؛ و اگر عمداً این وقوف را نیز ترک کنند، حج آنها فاسد می‌شود هر چند وقوف مشعر را درک نمایند.
«۶۴۹» ۱. وقوف باید با نیت و قصد قربت صورت گیرد و اگر مثلًا در تمام وقت خواب یا بی‌هوش باشد، کفایت نمی‌کند ولی اگر مثلًا قبل از آن قدری وقوف کرده و خوابیده باشد، کفایت می‌کند.
«۶۵۰» ۲. اگر کسی خواست علاوه بر نیت قلبی بر وقوف، آن را بر زبان آورد می‌تواند این جمله را بگوید: «وقوف می‌نمایم در عرفات به نیت حَجّة الاسلام یا حج مستحبی، قربة إلی اللَّه».
«۶۵۱» طهارت و امثال آن در وقوف شرط نیست؛ پس اگر شخصی جنب یا حایض هم باشد، وقوف او صحیح است.
«۶۵۲» وقوف بر روی کوه «جبل الرّحمة» مکروه است و مستحب است وقوف در پائین کوه از طرف چپ آن نسبت به کسی که از مکه معظّمه می‌آید، باشد.
«۶۵۳» کوچ کردن از عرفات پیش از غروب آفتاب با علم و عمد، حرام است ولی موجب بطلان حج نمی‌شود؛ و اگر کسی قبل از غروب کوچ نمود، چند حالت دارد:
«۶۵۴» الف. اگر عمداً کوچ کرده و پشیمان شده و بازگشته، بنا بر احتیاط، کفّاره بدهد.
«۶۵۵» ب. و اگر عمداً کوچ کرده و باز نگشت، باید یک شتر کفّاره بدهد و ظاهر آن است که باید آن را در منی در روز عید، نحر کند؛ و اگر نتواند یک شتر بدهد، باید هیجده روز روزه بگیرد و اظهر آن است که لازم نیست پی در پی باشد.
«۶۵۶» ج. و اگر سهواً کوچ کرده، اگر برگشت، چیزی بر او نیست. و اگر به خاطرش نیامد یا حکم را نمی‌دانست، و باز نگشت نیز بر او چیزی نیست.
«۶۵۷» د. اگر کسی سهواً کوچ کرده و متوجه شده و یا جاهل بوده و عالم شده و باز نگشته بنا بر احتیاط کفّاره‌ای که برای فرض عمد ذکر شد با ترتیب ذکر شده، برای او هم ثابت است.
