مقصود از تعلیم اسما، خداشناسی است

منظور از «اسماء» در آیه «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها؛ و تمامی اسما را به حضرت آدم علیه‌السلام آموخت»۱ علم به حقایق است که موجب امتیاز انسان از حیوانات بلکه فرشتگان می‌گردد؛ بنابراین، مقصود از «اسماء» حقایق اسماست، نه تنها اسم بدون مسمی، که به‌جهت وحدت اسم و مسمی، اسم بر مسمی اطلاق شده است؛ در نتیجه «بأَسْمَآءِ هؤلاء؛ به اسامی اینان»۲در ذیل آیه یعنی بِهؤُلآءِ الْمُسَمّیاتِ (به این مسمی‌ها)؛ زیرا علم به اثر تفصیلاً، علم به مؤثر است اجمالاً و حقیقتِ مطلب، همان خداشناسی است.

• ۱. بقره: ۳۱.
• ۲. همان.