گریه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله برای حضرت حمزه

«إِنَّمَا يَرْحَمُ اللَّهُ مِنْ عِبَادِهِ الرُّحَمَاء؛ خداوند، همانا به بندگان مهربان خود رحم می‌کند».۱

حزن، دعا و توسل، با تسلیم و رضا به قضای الهی منافات ندارد. نقل شده است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در سوگ فرزندش ابراهیم۲ و نیز برای حضرت جعفر۳ و حمزه سلام‌الله‌علیهم گریه کردند، بلکه دستور گریه برای حضرت حمزه در روایات آمده است.۴

• ۱. بحارالانوار، ج۷۹، ص۱۰۱؛ مستدرک‌الوسایل، ج۲، ص۴۶۰؛ مسکن‌الفوائد، ص۱۰۵.
• ۲. موضوع گریه رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در سوگ فرزندش ابراهیم سلام‌الله‌علیه در منابع زیر آمده است: من‌لایحضره‌الفقیه، ج۱، ص۱۷۷؛ وسائل‌الشیعة، ج۳، ص۲۸۰؛ مستدرک‌الوسائل، ج۲، ص۴۶۰ـ۴۶۲؛ بحارالانوار، ج۲۲، ص۱۵۱؛ ج۷۹، ص۷۶ آمده است.
• ۳. نیز گریه آن حضرت در سوگ جعفر طیار سلام‌الله‌علیه در منابع زیر ذکر شده است: مستدرک‌الوسائل، ج‌۲، ص‌۳۵۸؛ بحار‌الانوار، ج‌۲۱، ص‌۵۶؛ ج‌۷۹، ص‌۹۲.
• ۴. برای اطلاع از موضوع گریه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در سوگ حمزه سلام‌الله‌علیه و نیز دستور گریه آن حضرت در سوگ ایشان، ر.ک: مستدرک‌الوسائل، ج‌۲، ص‌۳۸۴؛ بحار‌الانوار، ج‌۲۰، ص‌۹۸؛ ج‌۷۹ و ۹۲؛ اعلام‌الوری، ص‌۸۵؛ مسکن‌الفؤاد، ص‌۱۰۷.