اگر اذکار برای انسان بهصورت لقلقه زبان باشد بهتر از این است که هیچ چیز نگوید، ولی بداند که اگر قصد او این باشد که تا آخر لقلقه زبان بماند، ثواب اینگونه ذکر هم لقلقهای است. اما اگر قصد او این باشد که در بین ذکر توجهی هم پیدا بشود اجر و ثواب و آثار خواهد داشت. هر چه انسان نخود ریخت همان مقدار آش میخورد.
سخن دوست، ص۱۲۳