جبران عدم حضور قلب با نافله

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره :

بله اگر کسی مثلا نماز بدون حضور قلب خواند، بعد بخواهد اعاده بکند با حضور قلب، ممکن است بگوییم به اینکه این خلاف دستور است، خلاف سنت است، به جهت اینکه برای تکمیل نماز از این جهت جعل شده و تشریع شده دو مقابل فریضه،نافله. نافله را قرار داده‌اند برای جبران این جهت.

فقهراً اینکه این مطلوب نیست اگه کسی فهمید نمازش بدون حضور قلب بوده، اگه می‌خواهد نکند. اگه می‌خواهد مثلا تفصی (جبران) بکند، نافله به‌جا بیارد. اگه مثلا فرض کنید به اینکه نافله‌اش مقدم است؛ مثل همین ظهرین (نماز ظهر و عصر) نافله‌اش مقدم است، بعد نماز عصر را خواند، در نماز عصر این قضیه واقع شد. ممکن است باز هم منجبر (جبران شده) به نافله سابقه باشد. 

حالا اگر یک جایی شد که باز هم بخواهد تحصیل کمال بکند، مکرر می‌کند فعل نوافل را، چه مانعی دارد. همه آثار را دارد. خصوصا اگر نافله را مقید باشد که دیگر این با حضور قلب باشد.