اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ،
خدایا! به عطا و احسانت، ما را از عطا و احسان دیگران بینیاز ساز،
و اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ،
و از ما غم و اندوه بریده شدن احسان دیگران را به احسان و جایزهات کفایت کن،
حتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ،
تا با بذل و بخشش تو، به دنبال بذل و بخشش احدی رغبت نکنیم،
و لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ.
و با فضل و احسان تو از احدی نهراسیم.
صحیفه کامله سجادیه، دعای پنجم، فراز ٧