در روایتی آمده است که پیامبر صلیاللهعلیهوآله این دعا را در زندان و در خواب به حضرت موسیبنجعفر علیهماالسلام آموخت:
يَا سَابِغَ النِّعَمِ، يَا دَافِعَ النِّقَمِ، يَا بَارِئَ النَّسَمِ، يَا مُجَلِّيَ الْهِمَمِ، يَا مُغَشِّيَ الظُّلَمِ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ، يَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ، وَ يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ، يَا مُدْرِكَ كُلِّ فَوْتٍ، يَا مُحْيِيَ الْعِظَامِ وَ هِيَ رَمِيمٌ، وَ مُنْشِئَهَا بَعْدَ الْمَوْتِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجًا وَ مَخْرَجًا، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَام.
اى كاملكنندۀ نعمتها، اى دفعكننده عقوبتها، اى آفرينندۀ خلايق، اى زائلكننده اندوهها، اى روشنگردانندۀ تاريکیها، اى برطرفكنندۀ آزار و درد، اى صاحب بخشش و كرم، اى شنواى هر آوازى و اى دريابندۀ هر فوتشده و اى زندهكنندۀ استخوانها و حال آنكه پوسيده هستند و اى آفرينندۀ آنها پس از مرگ، رحمت فرست بر محمد و بر آل محمد و بگردان براى من از امر من گشادگى و بيرون آمدن از سختیها را اى صاحب بزرگوارى و بخشش.