«... در سحرگاه هر شب، منادی ای از سوی خداوندگارِ برآورنده حاجات بدین معنا ندا در می دهد: «آیا درخواست کننده ای هست؟ آیا جوینده ای هست؟ ای طالب خیر، پیش آی و ای طالب شرّ، کوتاه بیا». ... بنابراین مبادا و مبادا از منادی خداوند روی بگردانی، درحالی که او از تو می خواهد که در توان خود از گنجینه های خدا طلب کنی و تو به کمتر از آنچه تو را به سوی آن فرا می خواند، نیازمندی. ... اگر گوش هایت صدای آن منادی را نمی شنود، چنانچه تسلیم مولایت که خداوندگار دنیا و آخرت تو است، باشی و او را تصدیق کنی، قطعاً گوش عقل و دل تو آن را خواهد شنید».