هرگاه خداوند جلجلاله اوقات خاصی را معین نمود که افزون بر اوقات دیگر به یاد او پرداخته شود، مقتضای این، آن است که بنده بیشتر از برای اوقات دیگر، از این اوقات تعظیم کند و عقل و قلب او به یاد شریف خدا باشد و از توجه به اینکه در پیشگاه خداوند دانای غیب حضور دارد، غفلت نورزد. و همۀ سکنات و حرکات خود را از آلودگی غفلتها پاکیزه سازد.