نوع پنجم (از اهل فسق و معاصى): جمعى هستند که به فريب شيطان، بعضى نامشروعات را عبادت خدا پنداشتهاند، و آنها را بهجا مىآورند، و بهواسطه آنها توقّع آمرزش دارند؛ بلکه خود را آمرزيده مىدانند!
و اين نوع را مثال بسيار است، مثل اينکه: بعضى از ظلمه، به ظلم و ستم، مال مردم را مىگيرند، و آن را به فقرا مىدهند؛ يا مسجد و مدرسه و پل و رباط (کاروانسرا) بنا مىکنند. ... و مثل اينکه بعضى از تعزيهخوانان، که در تعزيه حضرت امام حسين علیهالسلام غنا مىکنند؛ و احاديث دروغ جعل مىنمايند … و از چنين اعمال قبيحۀ رکيکه، توقّع اجر و ثواب دارند. غافل از اينکه تعزيه، امرى است مستحب؛ و به اين واسطه نامشروعات متعدده تحقق مىيابد؛ و با وجود آنکه اين امر، بازيچه و لهو و لعب است؛ نه تعزيه و مصيبت.