طایفۀ دوم [از انواع اهل غرور]: فرو رفتگان به شهوات دنیویه، و غریقان لذّات نفسانیه، و اهل فسق و معاصىاند. و مغرورین از این طایفه بر چند نوعاند (شش نوع):
نوع اوّل: جماعتى هستند که سبب غرور و فریب ایشان، گمان نقدبودن دنیا و نسیهبودن آخرت شده، و از این غافل گشتهاند که اگرچه دنیا نقد و آخرت نسیه است، اما نهچنین است که هر نقدى بهتر از نسیه بوده باشد. و اگر چنین بودى، چرا هرگاه طبیبى مریض را منع کند از بعضى طعامهاى لذیذ، که نهایت رغبت به آنها دارد، و بهجهت اینکه مبادا بعد از این، مرضى از براى او هم رسد، ترک طعامهاى نقد را مىکند، به امید صحت نسیه؟!