پرسش: آیا محبت اهلبیت علیهمالسلام و بغض دشمنان ایشان بهتنهایی و درصورتیکه به انجام عمل و عبادت منجر نشود، برای انسان مفید است؟
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
محبت خداوند متعال و محبت انبیا و اوصیای آنها و اولیای خدا و بغض دشمنان خداوند متعال و اولیای ایشان، اصل همۀ طاعات است و عبادات فرع بر این دو [حب و بغض] هستند.
و این دو، یعنی حب و بغض، از واجبات عقلی و نقلی است، «وَ هَلِ الدِّینَ اِلَّا الْحُبِّ وَ الْبُغْضِ؟( آیا دین چیزی بهجز حب و بغض است؟!)
و مودت به ذویالقربی [اهلبیت پیامبر علیهمالسلام] نیز تنها اجر رسالت است که در قرآن کریم به تصریح بیان شده است.[1]
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى] (بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشى جز مودّت نزدیكانم، (یعنى اهلبیتم) نمىخواهم.)؛ شوری، 23.