حقیقت جاه و مقام، مالک شدن دلهای مردم است که برای بیشتر مردم خواستنیتر و شیرینتر از دارا شدن اموال و املاک است.
جاه طلبی و ریاست خواهی، صفتی بد و پر زیان و ناشی از افراط قوه شهویه است.
کسی که اسم او مشهور و آوازه او بلند شد، کم می شود که دنیا و آخرت او سالم بماند، مگر کسی که خداوند عالم به حکمت کامله خود او را برای نشر احکام دین برگزیند.