در حال بارگیری...
ممکن است کسی مبتلا [به بیماری یا گرفتاری] است [و فرج خصوصی برای او اتفاق بیافتد]. حضرت حجت از اینکه در قضای حاجت [مؤمن]، و نجات او از بلیات (بلاها) سعی کند ممنوع نیست. الی ماشاالله (بسیار) دیده شده که شیعه را در وقتی که راه دیگری نبوده است، نجات داده‌اند.
[فرج، دو نوع است]؛ فرج عمومی یا فرج خصوصی. ممکن است کسی مبتلا [به بیماری یا گرفتاری] است [و فرج خصوصی برای او اتفاق بیافتد]. حضرت حجت از اینکه در قضای حاجت [مؤمن]، و نجات او از بلیات (بلاها) سعی کند ممنوع نیست. الی ماشاالله (بسیار) دیده شده که شیعه را در وقتی که راه دیگری نبوده است، نجات داده‌اند. این [فرج] ظاهرا شخصی و خصوصی است، و الا [فرج] عمومی همان است که برای همه ظاهر [می‌شود]. [١]
بله! یک چیزی هست که انسان باید ملتفت باشد که او همیشه حاضر است. او ما را می‌بیند، ما او را نمی‌بینیم. نعوذبالله نعوذبالله [مثل این که] شیطان ما را می‌بیند [ولی] ما او را نمی‌بینیم. این که [امام زمان عجل‌الله فرجه الشریف] «عین الله الناظره و اذنه الواعیه و یده الباسطه؛ چشم بینای خدا و گوش شنوای الهی و دست توانمند خدا» است، [یعنی] قطعا این صحبتی که ما می‌کنیم او جلوتر از ما می‌شنود. این مسافت بین سامع و متکلم فرق [و فاصله] دارد، [اما] ایشان [برای شنیدن کلام] قطع مسافت نمی‌کند، [بلکه] کلام ما را جلوتر از همه ما می‌شنود، چه [از سوی] متکلم باشد چه مستمع. جلوتر از مستمعین می‌شنود[٢]. اگر ما این را بدانیم حیا می‌کنیم از معصیت، حیا می‌کنیم از غفلت!
استغفرالله را قلبا بگویید نه به دروغ، اگر قلبا بگویید همه‌اش در فکر این هستید که پیدا کنید [مانع] کجاست؟ کجای [کار] من خلل دارد، که استغفار من دروغ است؟!
اگر [به بلایی] مبتلا هستیم باید بدانیم استغفار برای همه بلیات [نافع] است، اما به‌شرطی که استغفار صادقانه باشد، قلبی باشد، نه اینکه فقط کلمه «استغفرالله» باشد. اگر [استغفار کننده] صادق باشد باید نگاه کند که کجای کار او خلل دارد.
استغفارِ صادق با استغفارِ غیرصادق الی ماشاالله [تفاوت دارد]. [این] روایت، مُسلَّم است که استغفار، تمام بلیّات را رفع می‌کند، ولو [به این نحو] که در خواب به من بفرمایند [برای رفع بلا] تا یک سال باید صبر کنی، این [بلا]، اَمَد(پایان) دارد.
بالاخره چیزی که هست در اینجا کذب خریدار ندارد. استغفار هر بلایی را [دفع می‌کند]، مگر [آنکه] استغفار کاذب باشد.
استغفرالله را قلبا بگویید نه به دروغ، اگر قلبا بگویید همه‌اش در فکر این هستید که پیدا کنید [مانع] کجاست؟ کجای [کار] من خلل دارد، که استغفار من دروغ است؟!
[١]. بنابه روایات متعدد و فرمایشات بزرگان، امام زمان علیه‌السلام اگر چه در عصر غیبت مأمور به غیبت از عموم هستند، اما غیبت از خواص ندارند. لذا در جایی که مؤمنان نیاز به کمک دارند و به ایشان متوسل گردند، حضرت برای رفع گرفتاری آنان به طور ویژه ای عنایت و گره گشایی می کنند و حتی در موارد خاص، دیدار و تشرف حاصل می شود. بنابراین در دوران غیبت راه تشرف خصوصی خدمت حضرت باز است، و موارد آن در طول تاریخ به حدی است که قابل انکار نیست. این تشرف انواع گوناگونی دارد و در مواردی دیداری، شنیداری، یا حتی صرفا به صورت رفع حاجت بوده است. حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره در موارد متعددی ضمن بیان حکایات و خاطرات، به انواع این تشرفات اشاره می‌نمودند.
[٢]. انسان‌های عادی برای شنیدن کلام دیگران، محدودیت‌هایی دارند که امام معصوم بنابر اراده الهی آن محدودیت‌ها را ندارد. به طوریکه اهل بیت علیهم‌السلام علم حضوری به مسائل دارند و این علم ورای زمان است. لذا امام معصوم علیه‌السلام می‌تواند سخن هر گوینده‌ای را قبل از شنیدن دیگران و حتی همین فاصله و زمان بسیار کمی که خود گوینده، مطلب خود را متوجه بشود، بشنوند.
