در حال بارگیری...
بزرگان علمای ما نوعاً به درس و بحث و دیگر اشتغالات علمی می‌پرداختند، و کمتر مشغول عبادت و ذکر بوده‌اند. با این وجود، به مقامات عالیه رسیده‌اند. به گمانم علت آن است که به تمامیت و اتقان عمل می‌پرداختند، نه به کثرت عمل. و کم بوده‌اند افرادی مثل سیدبن‌طاووس رحمه‌الله که اهل عبادات بوده‌اند.
