آیا نباید علاج واقعه را قبل از وقوع کرد؟! آیا احتمال نمیدهیم مثلاً ما که در قم زندگی میکنیم از پشت کوهِ قم کفار به ما حمله کنند؟! آیا محتمل نیست مثل آنچه واقع شد،١ دوباره واقع شود؟! آیا از تکرار حوادث خاطرجمعیم؟! آیا نباید بنشینیم و تصمیم بگیریم که چه کنیم؟! آیا اگر یک بار نشستیم و راهحلی به دست نیاوردیم، باید مأیوس شویم و یا اینکه باید مجالس چارهجویی را ادامه دهیم تا به یک راهحل نهایی دست یابیم؟! آیا کفار از مجالس تصمیمگیری، یا کار خود مأیوس میشوند، و یا اگر کار مثلاً بعد از ۲۰۰ یا ۳۰۰ سال هم نتیجه بدهد، اقدام میکنند؟!