در روایت، پیرامون اوصاف قرآن آمده است: «لا تَفْنی عَجآئِبُهُ؛ شگفتیهای آن پایانناپذیر است».١
همچنین در آیه شریفه میفرماید: «وَ نَزلْنَا عَلَیک الْکتَابَ تِبْیانًا لِکلِ شَیءٍ؛ قرآن را بر تو فرو فرستادیم، تا بیانگر هر چیز باشد».٢
بعد از این تعبیر دیگر چیست؟! کسی که این مطلب را که قرآن «تبیانُ کل شَیءٍ» است دنبال کند، عجایب و غرایب میبیند، ولی متأسفانه ما ضعیفیم و میترسیم که اگر تفأل به قرآن بزنیم بلایی به سرمان بیاید! نمیدانیم که اگر آن بلا نمیآمد، بلاهای دیگر بدتر از آن بر سرمان میآمد.