مگر ممکن است انسان در هدایت مردم به اندازه توانایی، مانند حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف باشد و مورد عنایت و نظر او که «عَینُ اللهِ الناظِرَة؛ چشم بینای خدا»١ است، نباشد؟! وای به حال کسی که چنین تشخیص بدهد که مراعات و معاونت ظالم و یا دفاع از ظلم برای او خیر است!
ایکاش لَیسَ بودن و هیچ بودن عالم امکان را درک میکردیم، و برای هیچ اینقدر ارزش و اعتبار قائل نمیشدیم، و بر سر هیچ این همه با هم نزاع نمیکردیم.