سابقاً در مدارس علوم دینیه شبها، از اوایل شب طلاب مشغول مطالعه میشدند و هیچ سروصدایی در فضای مدرسهها نبود.
مرحوم جهانگیرخان که متأهل نبود و در اصفهان مدیریت مدرسهای را عهدهدار بود، شبها در حیاط مدرسه دور میزد، همین که به فرض از حجرهای صدای قلیان میشنید وارد آن حجره میشد و میگفت: چه خبر است؟ اکنون وقت مطالعه است.
تفاوت مدرسه و خانه همین بود که در مدرسه سکوت محض بود و زمینه برای مطالعه و فکر فراهمتر از خانه بود.